Mimo pokonania trudności technicznych z aspiracją oocytów i procedurą zapłodnienia poza organizmem, liczba ciąż z programów „in vitro fertilization” jest mała. Wynika to z trudności implantacji po sztucznym wywołaniu wielu owulacji. Tak zmienione cykle płciowe wykazują niewydolność fazy lutealnej [10],

Wyniki leczenia. W 1970 r. badacze z Hamburga [6] podsumowali swoje wyniki leczenia HCG i HMG (własnej produkcji). U części kobiet podawali owulacyjne dawki HCG, a u pozostałych nie. Leczyli kobiety z pierwotnym i wtórnym brakiem miesiączki, zarówno z brakiem wydzielania gonadotropin, jak i przy ich prawidłowym poziomie. W konkluzji stwierdzili, że nie ma różnicy między efektywnością gonadotropin przysadkowych i uzyskanych z moczu (HMG). Leczenie byio równie skuteczne zarówno u kobiet z hipogonadyzmem, jak i u kobiet z prawidłowym poziomem gonadotropin. Wyciągi przysadek o stosunku FSH/LH wynoszącym 0,3 lub 1 dawały najmniejszą ilość przypadków hiperstymulacji. Podawanie preparatu z dużą aktywnością lutropiny nie wymagało owulacyjnego podawania HCG. HCG odgrywało natomiast dużą rolę w uzyskiwaniu wielu jajeczkowań równocześnie.