Porażone mięśnie powinny być zabezpieczone przed rozciąganiem, np. mięsień naramienny szyną odwodzącą. Poza tym pobudza się mięśnie elektroterapią, ćwi-czeniem ruchów biernych i masażem. Zabiegi te zapobiegają powstawaniu przykurczów i ułatwiają krążenie krwi i chłonki w porażonej kończynie. Brak objawów reinnerwacji jest wskazaniem do rewizji i zeszycia nerwów.

Porodowe uszkodzenie splotu ramiennego zdarza się najczęściej w czasie pomocy ręcznej przy porodzie pośladkowym. W następstwie gwałtownego pociągnięcia za bark lub ramię może dojść do różnego stopnia uszkodzenia splotu. Jedynie w małym odsetku (5-10%) następuje anatomiczne przerwanie lub wyrwanie splotu ramiennego i nieodwracalne porażenie kończyny górnej. Przeważają lżejsze postacie uszkodzenia, po których ruchy powracają w ciągu kilku tygodni (neurapraxia) lub po szeregu miesięcy (axnotmesis, konieczność reinnerwacji po zwyrodnieniu włókien osiowych). W uszkodzeniach górnych korzeni (C5_6) porażenia obejmują mięśnie obręczy barkowej i stawu ramiennego (typ Duchen- ne-Erba), w uszkodzeniach korzeni obwodowej części splotu (C7 – Tlij) porażone są mięśnie obwodowej części kończyny (typ Klumpkego).